Castrvm et Arena

Po raz trzeci już podsumowuję na blogu mijający rok- tym razem 2018 wg naszej rachuby i 2771 od założenia Miasta. Wszystkim zgryzotom z roku poprzedniego pokazujemy język! Fot. Lucretia Nigra

Dla wygody i z racji mani katalogowania która trapi Naszą cywilizację, ruiny Pompejów podzielono na sektory czy też dzielnice (z wł. regio ) oznaczone rzymskimi numerami. Jednym z najsłabiej poznanych jest Regio V , którego większość dalej spoczywa pod zwałami wulkanicznego pyłu, który wyrzucił z siebie Wezuwiusz prawie dwa tysiące lat temu.

To już kolejna odsłona mini- mysiego cyklu. W poprzedniej części pisałem o myszy z brązu. Tym razem zaprezentuję gryzonia jaspisowego.

Ruinis inminentibus musculi praemigrant - z budynku który ma runąć uciekają myszy. Tak pisał o tych małych stworzeniach Pliniusz Starszy w swojej Historii Naturalnej. Można by powiedzieć, że jest to odpowiednik naszego przysłowia o szczurach uciekających z tonącego okrętu.

Po raz kolejny biżuteria z kolekcji Metropolitan Museum . Tym razem w bardzo ciekawej i rzadkiej formie.

Początek listopada to czas w którym Polacy obchodzą święto Wszystkich Świętych oraz Zaduszki. Jest to czas w którym wspominamy Naszych bliskich zmarłych. Okres ten był poświęcony nieżywym także w przedchrześcijańskiej Europie. Celtowie świętowali Samhain, Słowianie Dziady. Dzisiaj na blogu także o zmarłych- dla odmiany na wesoło.

W dzisiejszym wpisie wybieramy się na wybory. Starożytne oczywiście.

Czasem niepozorny zabytek poprzez historię i sprawców swego odkrycia zostaje prawdziwym skarbem. Tak właśnie jest w wypadku bohaterki dzisiejszego wpisu.

Stało się. Zakończył się XXIV Festyn Archeologiczny w Biskupinie. I ja tam byłem, jadłem, piłem, swawoliłem. O czym właśnie Wam opowiem. Plakat imprezy.

Czyli Rzymskie Gry po słowacku. Ostatni weekend spędziliśmy na przedmieściach Bratysławy. Jak było? Wszyscy uczestnicy imprezy razem. Fot. Karol Srnec

W ostatnich dniach dotarły do Europy smutne wieści z drugiej strony Oceanu. Siedziba muzeum w chwilach świetności.

Zeszłą sobotę spędziliśmy na XII Jarmarku Augustiańskim w Jasienicy. Działo się, działaliśmy i my. Dirty half a dozen.

Letnie miesiące były wyjątkowo ciężkie dla mieszkańców Miasta. Południowe słońce prażyło bezlitośnie, nagrzewając bruk, cegły i kamień z którego zbudowano Romę do temperatur zbyt wysokich nawet dla osób przyzwyczajonych do takiego klimatu. Co bogatsi obywatele udawali się w taki czas do swoich wiejskich willi czy nadmorskich, jak byśmy dzisiaj powiedzieli, kurortów. Najsłynniejszym z nich były Baje (łac. Baiae ). Tę położoną nad zatoką Neapolitańską miejscowość upodobali sobie władcy imperium, a wraz z nimi cała, dekadencka śmietanka towarzyska Rzymu. Z zalet Bajów należy wymienić wspaniałe widoki, rześkie powietrze znad zatoki oraz liczne gorące źródła. Pozostałości kompleksów willowych i termalnych w postaci ruin można podziwiać do dzisiaj, większość zniknęła jednak w odmętach zatoki. Przyczynili się do tego Neptun oraz Wulkan, zazdrośni o igraszki śmiertelnych...

Na imprezie pod takim właśnie tytułem gościliśmy w ostatni weekend lipca w grodzisku na górze Birów. Nemezis, bogini przeznaczenia, to jej opiece często powierzali się igrający ze śmiercią gladiatorzy. Złoto i krwawnik, I- III wiek n.e.

Po raz kolejny już odwiedziliśmy gościnne progi Chełmży by celebrować Dni Miasta. Reprezentanci Antyku. Tradycyjnym punktem obchodów jest turniej łuczniczy organizowany przez szefa Naszej contuberni Rogatusa. Tradycyjnie też wystawiamy (skromną ) reprezentację legionistów. Po raz trzeci tradycją było to, że zajmowaliśmy miejsca u dołu stawki zawodów- z reguły te zupełnie ostatnie. Tak było aż do dzisiaj... "Są bez szans... muszą tylko podejść bliżej... właściwie to bardzo blisko... i się nie ruszać..." Czy to treningi łucznictwa wprawiły oko, czy liczne karkówki zjedzone przez Nas na grillowych imprezach dodały sił, czy też wreszcie duma, zraniona ubiegłorocznymi porażkami dała o sobie znać- dość, że zajęliśmy wreszcie czołowe miejsca. Na podium prawie załapał się Ramvs z czwartą pozycją, Venator z iście myśliwskim okiem był trzeci. Drugą pozycję zajął reprezentant najbardziej znanego w Polsce zakonu chrześcijańskiego Piotr, a pierwsze Wasz uniżony skryba.

Niecały miesiąc temu badacze egipscy, natrafili podczas wykopalisk w Aleksandrii, na niezwykłych rozmiarów sarkofag. W środowisku zawrzało: czy mógł być to zaginiony grobowiec samego Aleksandra Wielkiego? Wyobrażenie Aleksandra na srebrnej tetradrachmie Ptolemeusza I, 315/4–300 p.n.e.

Wracamy na blogu do tematyki sportowej. Dzisiaj terakotowy wizerunek jeźdźca i jego zaprzęgu ze zbiorów The Met . 

Na blogu obracamy się z reguły w obszarze Śródziemnomorza, sprzed około dwóch tysięcy lat. Warto jednak czasami spojrzeć szerzej i głębiej- na przykład na drugą stronę globu. Pozwoli nam to zrozumieć pewne mechanizmy, które jak się okazuje, są stare i bardzo pierwotne.

Świat opanowała mundialowa gorączka. Piłki wylatują nawet z lodówek. Drużynowa gra w piłkę, (a która miała swój początek gdy któryś z Naszych przodków kopnął dla zabawy kamień ) miała też wzięcie w starożytnym Rzymie. Grajcie w harpastum a dorobicie się takiego kaloryfera.

Prezentuję dziś kolejny zabytek ze zbiorów Muzeum Metropolitalnego w Nowy Jorku.

Cywilizacja rzymska, jej rolnictwo i gospodarka opierała się w dużej mierze na kilku jedynie rodzajach upraw. Pszenica dostarczała mąki do wypieku chleba- podstawowego produktu w diecie obywateli Imperium. Oliwa z oliwek oprócz celów spożywczych, zapewniała także paliwo do lamp, środek do konserwacji skóry oraz pomagała utrzymać higienę. O przeznaczeniu winnej latorośli chyba nie muszę się rozpisywać... Do powyższych upraw doliczyć można też palmę daktylową- bohaterkę dzisiejszego wpisu. 

Dzisiaj kolejny zabytek ze zbiorów The Met .

Przedstawiam Wam kolejny zabytek ze zbiorów Metropolitan- fragment wazy z przedstawieniem gladiatorskiego pojedynku.

Life without adventure would be deadly dull  R- B- P Świecką tradycją Naszej grupy jest, aby w ostatnich dniach kwietnia otworzyć sezon rekonstrukcyjny małym przemarszem. Nie inaczej było i w tym roku. Nasz mały oddział tuż przed misją. Fot. Jacek Matuszczyk

Mniej więcej co dziesiąta osoba w populacji jest leworęczna. Mańkuci zarówno w pięściarstwie jak i szermierce słyną jako trudni przeciwnicy. Nie inaczej było w starożytnym Rzymie gdzie pojawiają się leworęczni gladiatorzy. Wojownika takiego nazywano po łacinie scaeva .

Żołnierz rzymski był bardzo zajętym człowiekiem. Oprócz oczywistej dla wojskowego działalności w postaci walki, wykorzystywano go w charakterze taniej siły roboczej przy budowie mostów, dróg, akweduktów i innych dobrodziejstw rzymskiej cywilizacji. Nie bez znaczenia były także obowiązki stricte porządkowe- służba więzienna, straż na tzw. stationes czy, mówiąc współczesnym językiem,  kontrola tłumów. Narzędziem nadającym się do wszystkich tych zadań był fustis .

Vindolanda nie przestaje zaskakiwać. Rzymskie castrvm położone na terenach obecnego pogranicza angielsko- szkockiego słynne jest głównie z setek tabliczek, zapisanych łacińską kursywą. Beztlenowe środowisko  które pozwoliło zachować drewniane tabliczki, sprzyja także przetrwaniu przedmiotów skórzanych. Do artefaktów takich jak , poszycie namiotu, fragmenty obuwia czy całe buty jak też inne skórzane wytwory wykorzystywane przez rzymską armię, dołączyły ostatnio przedmioty zupełnie wyjątkowe.

Czwartek, 1 kwietnia 1886 r. był chłodny. Blade słońce nie dawało dużo ciepła, zresztą schylało się coraz niżej, dotykając już dachów pobliskich zabudowań wsi Sackrau [1] .

Co może łączyć króla starożytnej Macedonii, średniowiecznych artystów z Iranu i bestiariusze rodem z feudalnej Japonii? Odpowiadam: gadające drzewo o setce twarzy. Aleksander prowadzi swoich towarzyszy w samo serce perskich szeregów. Detal z mozaiki z Pompejów, prawdopodobnie kopia hellenistycznego malowidła.

6 stycznia, w sobotnie popołudnie wyruszyliśmy do Chełmży, z niezwykle ważną misją zwiadowczą. Główni podejrzani.