Cztery słonie cezara Tytusa

Ubrany w togę cezar zasiada na krześle wieńczącym pojazd, który wstyd byłoby nazywać kwadrygą. Zaprzęgnięto go w  słonie, na ich karkach czuwają kornacy. Boki wozu ozdobiono stosami uzbrojenia. Na wyciągniętej dłoni Tytusa stoi uskrzydlona bogini zwycięstwa, Wiktoria. 

Nad grzbietami słoni inskrypcja: DIVO AVG VESP- Boski August Wespazjan, u dołu skrót S.P.Q.R.

 

Na rewersie litery SC, otoczone legendą: IMP T CAES DIVI VESP F AVG P M TR P P P COS VIII- Imperator Tytus, Cezar, Syn Boskiego Wespazjana, August, Najwyższy Kapłan, Dzierżący Trybunat, Ojciec Ojczyzny, Konsul po Osiemkroć. 

Sesterc wykonano z brązu, w mennicy w Rzymie, w roku 80 n.e. Emisja miała uczcić zmarłego niedawno Tytusa, którego zaliczył w poczet bogów następca i rodzony brat, Domicjan.

Moneta pochodzi ze zbiorów Metropolitan Museum of Arts w Nowym Jorku. Zachęcam Was serdecznie do obejrzenia monety na stronie i powiększania do woli.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Carnyx

Obraz
Jest rok 225 p. n . e. W pobliżu Telamonu (dziś. Talamone) w Toskanii rozgrywa się bitwa, będąca jednym z epizodów rzymskiego podboju Galii Przedalpejskiej. Przeciwko legionom stają połączone siły plemion Bojów, Insubrów i Taurysków. Galów wspomagają przybyli z Alp Gesatae , śmiertelnie groźni najemnicy, walczący nago w pierwszych szeregach wojska. Tak mógł wyglądać jeden z Gesatae.       Wojownicy galijscy mogli przed bitwą wprowadzać się w rodzaj transu, wspierany przez adrenalinę, testosteron, alkohol i muzykę. Polibiusz, w opisie bitwy pod Telamonem wspomina straszny zgiełk jaki robiło wojsko celtyckie. Dźwięki trąb i rogów oraz okrzyki bojowe- obliczone na zastraszenie przeciwnika i podniesienie morale własnych wojsk. W wytworzeniu tego hałasu pomagała długa, trąba celtycka nazywana carnyx (czy też karnyks) od galijskiego "carn-" lub "cern- " oznaczającego róg. Był to instrument dęty, wykonany z metalu, z dzwonem w kształcie łba dzika. Dodatkowo
Czytaj więcej

Ogród Liwii

Obraz
Si hortum in bibliotheca habet, deerit nihil. Jeśli masz ogród w bibliotece, niczego nie braknie.   Epistulae ad familiares IX,  5   To z krótkiego listu do Warrona. Cyceron napisał go ze swojej willi w Tuskulum, w czerwcu 46 r. p.n.e. Miejscowość ta leżała zaledwie parę kilometrów od Rzymu i była modnym miejscem ucieczki bogaczy od wielkomiejskiego zgiełku. Wyobraziłem sobie, że Cyceron pisał swój list siedząc we własnym ogrodzie, zielonej miniaturze przyrody, zamkniętej w ceglanych murach.
Czytaj więcej