Deszczowa piosenka

Za oknem słota, ziąb i zło. Jedynie powracające z wyraju gęsi zwiastują lepsze, wiosenne czasy. Na ulicach widać parasolki, płaszcze i kurtki z kapturem. Ale to Polska właśnie. Włochy z kolei kojarzą się nam jako kraj słoneczny i ciepły, ale uwierzcie, że tam też pada i bywa zimno :) Tak samo Rzymianie musieli stawiać czoła pogodzie, jeśli nie w Italii, to w licznych, północnych prowincjach. Podobnie jak my stosowali odpowiednie ubiory. Jedną z takich rzeczy jest paenula (wymawiamy pajnula)- obszerny płaszcz z kapturem.

Pater familiae wraz z najbliższymi. Wszyscy w paenulae, gotowi na chłodniejsze wieczory :)

Płaszcz taki noszony był zarówno przez żołnierzy jak i oficerów. Zdarzają się płaszcze za kolano, ale są i takie sięgające pasa. Wykrajano go z koła bądź półkola materiału. Spiczasty kaptur doszywano osobno. Paenula spięta była z przodu na guziki bądź pętlice, zdarzają się nawet połączenia obu sposobów w jednym egzemplarzu. Podobnie jak przy innych rzymskich ciuszkach materiał był obszerny i lejący.

Lucjusz Dukcjusz Rufinus, signifer VIIII Legi, lat 28. Płaszcz, by nie utrudniał ruchów rąk zrolowany na ramionach.

Ten element stroju, dzięki swojej praktyczności zdobył sobie popularność w świecie rzymskim. Przyswoili go sobie także chrześcijanie- ornaty współcześnie noszone przez kler mają krój paenuli właśnie. 

Rzymska para. mężczyzna w paenuli zapinanej na szereg guzików. Zwraca uwagę jego fryzura- zdecydowanie nie rzymska, być może był on z pochodzenia Celtą bądź Germaninem.

Krewniaczką paenuli była alicula. Wykonana była podobnie, z tym, że była krótsza, sięgała łokci. Właściwie blisko już jej do średniowiecznych kapturów z szerokim kołnierzem. 

Paenula służy żołnierzom Rapaxu także dzisiaj. Praktyczny, ciepły płaszcz to jest to!

Decanvs Rogatvs...

i Wasz uniżony skryba w paenulae.

Dla ciekawych świata: o rzymskich ciuchach noszonych przez legionistów poczytacie w Roman military clotching 100 BC- 200 AD G. Sumner'a (Oxford 2002) i Arms and armor of imperial roman soldier R. D' Amato (2009 Barnsley).

Pierwsze zdjęcie zamieścił na Wikipedii Kaly99 na  licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0. Zabytek wystawiony w muzeum Yorkshire w Yorku.

Zdjęcie drugie wykonane przez York Museums Trust Staff na  licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Zabytek pochodzi z tego samego muzeum j. w.

Zdjęcie trzecie na  licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. autorstwa użytkownika Wikipedii Kleon3.Wystawiony w Muzeum w Heerlen, Holandia.

Zdjęcia naszych rekonstrukcji należą do G. L. Rogatvsa.